ZIELIG OF SCHULDIG?
Je ziet in de titel twee woorden die belangrijk zijn om te zien hoe wij uit onszelf tegenover God staan. In onze tijd geven velen toe dat de mens zijn gebrekkige en slechte kanten heeft. Ook buiten de kerk vind je weer al meer het besef dat wij geen goede wereld kunnen maken. Het besef is bij velen doorgebroken dat mensen hun duistere kanten hebben. Dat je die vaak ook bij jezelf ontdekt terwijl je dacht dat het er niet was.
Toch is er een wezenlijk verschil met mensen die niet in Christus geloven op dit punt. Het is zelfs zo dat er een groot verschil is met veel mensen die in onze tijd wel in Christus zeggen te geloven. Je vindt bij veel mensen die zich christen noemen het beeld van God als de grote therapeut. De HERE is er voor hun gevoel om er voor jou te zijn in je moeilijkheden. Christus is de grote helper. Hij moet je komen helpen als jij in moeilijkheden bent. Wanneer de problemen in je leven blijven, krijgen deze mensen problemen met hun geloof. God is er volgens hen namelijk niet voor hen op hun tijd. Dat wij vanaf het begin van ons leven schuldig tegenover God staan, krijgt weinig of geen aandacht. Dat Christus nodig was om voor ons aan het kruis de straf die wij verdiend hadden te dragen, verdwijnt uit beeld. De zonde als schuld, als eigen schuld verdwijnt uit beeld. Dat zorgt voor een ander Godsbeeld. Dat zorgt ook voor een prediking waarbij je niet meer bij Christus wordt gebracht als de Verlosser die je nodig hebt. In de prediking gaat dan al meer ontbreken de oproep om met je zonden en schuld bij Christus te komen. Om je zonden te belijden. Dat is allemaal te zwaar en te confronterend. Dit terwijl het juist de boodschap van de Geest in en door het Woord van God is. Wij zijn niet zielig. Wij staan schuldig tegenover God. Daarom moet altijd weer de oproep tot geloof en bekering klinken. Daarom moeten wij steeds weer ontdekt worden aan onze armoede en schuld. Dat we schuldig tegenover de HERE staan lezen we steeds weer in de Bijbel. Ik noem een van de vele gedeelten waarin we dit lezen. Efeze 2: “Ook u heeft Hij met Hem levend gemaakt, u die dood was door de overtredingen en de zonden, waarin u voorheen gewandeld hebt, overeenkomstig de leefwijze van deze wereld, overeenkomstig de wil van de aanvoerder van de macht in de lucht, van de geest die nu werkzaam is in de kinderen van de ongehoorzaamheid, onder wie ook wij allen voorheen verkeerden, in de begeerten van ons vlees, door de wil van het vlees en de gedachten te doen; en wij waren van nature kinderen des toorns, evenals de anderen.” vs 1-3 HSV
We moeten dan ook blijven spreken over de schuld die we tegenover God hebben. We moeten niet doen alsof wij in een slachtofferrol zitten. Wij zijn geen zielige mensen. Mensen die er nu eenmaal niets of weinig aan kunnen doen dat er zoveel verkeerds en moeilijks in ons leven is. Wij hebben ons dit zelf aangedaan. We zijn niet zielig maar staan schuldig tegenover God en hebben elke dag het offer van Christus, eens aan het kruis gebracht, nodig. We hebben elke dag vergeving nodig. Waar deze oproep gaat ontbreken, verdwijnt het echte geloof. Betekent dit dat we dus een zwaar en somber leven moeten hebben? Betekent dit dat de prediking en de viering van het avondmaal door somberheid beheerst moeten worden?
Schuldig maar vol blijdschap!
Is somberheid en zwaarmoedigheid het kenmerk van een christelijke leven? Moeten zondebesef en het zwaar aanvoelen van een leven als kind van God de prediking en het leven kenmerken? Nee en nog eens nee! Dan zouden we stil blijven staan bij onze schuld en niet het geweldige werk van God in Christus zien. We mogen niet van een gemakkelijk evangelie en van goedkope genade leven. Goedkope genade is als er gezegd wordt: “Ach God begrijpt wel dat jij niet doet wat Hij zegt, dat dit voor jou te moeilijk is. God begrijpt je zo dat Hij je altijd vergeeft.” Bij dit soort goedkope genade is onze blijdschap leeg en wordt de ballon daarvan op de dag van het oordeel doorgeprikt. Toch is er geen grotere blijdschap dan het leven als kind van God. Dan het leven als christen. Waar de dood en schuld er was verschijnt door Gods werk Christus die de weg de waarheid en het leven is. Christus wordt ons vol blijdschap in de verkondiging van het evangelie aangeboden. In Hem en in Hem alleen vindt de schuldige mens vergeving en leven. Daardoor een blijdschap die meer is dan alle lol die de wereld heeft. De schuldige mens die zijn of haar zonden dagelijks belijdt, leert de blijdschap van het geloof. Dan is het leven niet meer zwaar. Dan mogen we de lichte last van Christus dragen. Zie Matt 11:28,29.
Echt zondebesef brengt je bij Christus en laat de blijdschap en dankbaarheid in je leven doorbreken. Dan zie je dat Gods boodschap echt evangelie, echt goede boodschap is. Dan zie je Gods werk waarin je rust, vrede en blijdschap mag vinden. Daarom leert Paulus ons na Romeinen 7 waarin we onze schuld zo duidelijk zien heerlijk juichen: “Wie zal ons scheiden van de liefde van Christus? Verdrukking, of benauwdheid, of vervolging, of honger, of naaktheid, of gevaar, of zwaard? Zoals geschreven staat: Want omwille van U worden wij de hele dag gedood, wij worden beschouwd als slachtschapen. Maar in dit alles zijn wij meer dan overwinnaars door Hem Die ons heeft liefgehad. Want ik ben ervan overtuigd dat noch dood, noch leven, noch engelen, noch overheden, noch krachten, noch tegenwoordige, noch toekomstige dingen, noch hoogte, noch diepte, noch enig ander schepsel ons zal kunnen scheiden van de liefde van God in Christus Jezus, onze Heere.” Rom 8:35-39 Er is niet mooier dan te leven als kind van God. Als mens die eigen schuld kent en belijdt. Dan krijg je een blijdschap die niet stuk kan en dat mag je ook uitstralen in je leven. dat is niet oppervlakkig. Dat getuigt juist van het diep kennen en leven met Christus.