EEN MOEDER DIE THUIS VOOR DE KINDEREN ZORGT VAN MINDER WAARDE?

Ik rijd nogal eens in de auto van het een naar het ander. Meer dan ik ooit gedaan heb. Dan staat de radio vaak aan op NPO1. Het is opvallend hoe vaak er gesprekken en discussies zijn over de rol van de vrouw in onze samenleving. Steeds weer met de teneur dat de emancipatie nog lang niet af is. Er zijn nog veel te veel vrouwen die in deeltijd werken. Ze moeten nog veel meer de arbeidsmarkt op en hun talenten ontplooien. Zolang het nog geen 50-50 op de arbeidsmarkt is, zijn vrouwen achtergesteld. Teveel vrouwen blijven nog helemaal of gedeeltelijk thuis wanneer er kinderen zijn. Die kunnen best naar de kinderopvang of als ze ouder zijn zichzelf redden. Je begraaft je anders thuis, je wordt dan gediscrimineerd, je leeft een minderwaardig bestaan. Steeds weer komt dit geluid naar voren. Zo was het ook 16 september toen ik in de auto zat.

Er werd toen door een vrouw, die dit soort geluiden liet horen,  iets uit haar eigen leven verteld. Er was een moment dat haar twee kinderen een briefje op tafel hadden gelegd. Als ik me goed herinner was het een tweeling van 13 jaar. Op dat briefje voor moeder stonden 3 dingen:

Moeder moet meer thuis zijn.

Moeder moet vroeger thuiskomen

Moeder moet thuis niet zo’n kort lontje hebben omdat ze zo druk is

Dit werd de kinderen niet in dank afgenomen. Je ziet er de druk van de samenleving. Dat moest eens afgelopen zijn. Ze is met haar dochters gaan praten. Ze heeft anderhalf uur met ze gesproken over emancipatie, over de geschiedenis van dat vrouwen nu emanciperen. Deze dochters moesten leren om zelf juist hiervoor te kiezen. Je leidt een minderwaardig bestaan als je niet voor je eigen carrière in de samenleving zou gaan. Waar ze wel aan moest werken was het derde punt. Dat was een terecht punt van kritiek.

Je ziet hier dat het zorgen voor de kinderen, het er willen zijn voor hen in de samenleving door velen als iets minderwaardigs wordt gezien. Dat is ook het geluid en gevoel dat vanuit de samenleving naar ons toekomt. Het kan je als moeder die niet of  in deeltijd werkt omdat je er voor je kinderen wil  zijn en ze zelf wil opvoeden je minderwaardig laten voelen. Is dat ook zo? Is het thuis opvoeden van je kinderen en daarom geen of veel minder betaalde werk doen minderwaardig? Ben je pas iets als je carrière maakt?

Nee! Dat moeten we ook altijd tegen elkaar en in de samenleving blijven zeggen. Wat is het ook voor de samenleving belangrijk ook voor de toekomst dat onze kinderen in een stabiel en liefdevol gezin opgroeien. Waarin er echte aandacht voor hen is. Er altijd iemand voor hen is die ze opvangt. Dan loop je je loopbaanontwikkeling in de samenleving volgens veel mensen mis. Is dat erg? Wel als je redeneert dat het er in het leven omgaat dat jij jou maximaal volgens de gaven die je volgens jezelf hebt ontwikkeld. Dat is een gedachte die haaks staat op een leven vanuit Christus en Zijn Woord. Dat is zo anders dan leven vanuit het christelijke geloof waar dienen belangrijker is dan dingen voor mezelf bereiken. Jezus Christus kwam naar de wereld en uit liefde offerde Hij Zichzelf op. Hij zei ook dit: “Want ook de Zoon des mensen is niet gekomen om gediend te worden, maar om te dienen, en Zijn ziel te geven als losprijs voor velen.” Mark 10:45

De HERE maakt heel duidelijk  dat kinderen aan de ouders door Hem zijn gegeven met de opdracht om die kinderen op te voeden. Denk o.a. aan wat we lezen in Deuteronomium 6:1-9. Om voor ze te zorgen en in liefde de weg te wijzen om later zelfstandig die liefde vorm te geven. Ook weer in eigen gezin. Om in de samenleving te kunnen onderscheiden wat goed is en niet goed is. Om zo de weg door het leven te vinden. Daarbij hoort dat we niet leven voor eigen positie en voor eigen welvaart. Daarbij is het duidelijk  dat de moeder daarbij in het Woord van God een bijzondere plaats inneemt. Die plaats door God gegeven is niet minderwaardig! Het is een plaats van eer die God de moeder in het gezin geeft.  Als moeder mag je kinderen baren en ze vanaf het begin bijzondere liefde geven. Daarop wijst de Geest o.a. in 1 Tim 2:15.

Wie als moeder thuis voor de kinderen er is en daardoor in de samenleving haar carrière misloopt maakt echt carrière. Die voert uit wat de HERE ons opdraagt. Die mag een biddende moeder zijn die liefde geeft en kinderen niet overgeeft aan de samenleving. Wie daarom thuis is of in deeltijd werkt hoeft zich niet schuldig te voelen. Die mag zich in Gods Vaderliefde geliefd voelen. Die mag door Christus en de Geest vragen om liefde om er voor de kinderen te zijn. Natuurlijk samen met haar man.  Laat je niet opjagen door de samenleving maar weet dat je als moeder die echt zorgt voor de kinderen in Gods ogen geliefd bent en een heel belangrijke taak  in het leven uitvoert. Ook dan mag je weten dat voor jou geldt, wat mensen in de samenleving ook roepen,  wat we lezen in 1 Kor 15: “Daarom, mijn geliefde broeders, wees standvastig, onwankelbaar, altijd overvloedig in het werk van de Heere, in de wetenschap dat uw inspanning niet tevergeefs is in de Heere.”vs 58

Daarvoor hoef je niet betaald te worden. Betaald werk is niet het einde. Het is veel kostbaarder dat je door de Here geliefd weet volgens Zijn bedoeling met je leven. Wanneer Hij kinderen geeft, geeft Hij die om er in liefde voor te zorgen en ze daarmee te omringen.