ONDERLING VERBONDEN – OMZIEN NAAR ELKAAR

We hebben voor deze gemeentevergadering  (2017) gekozen voor het onderwerp: Onderling verbonden – omzien naar elkaar.  Een thema dat in onze tijd een bijzondere actualiteit heeft. We leven namelijk in een tijd waarin er heel veel aandacht is voor jezelf. Voor de individuele mens. Voor je eigen ontplooiing en  maximaal jezelf te kunnen zijn. Je eigen vrijheid mag niet aangetast worden. Dat is ook een van de drijfveren achter allerlei wetgeving.  Antidiscriminatie betekent dat iedereen zichzelf moet kunnen zijn en zijn leven zo moet kunnen invullen zoals hij dat zelf wil. Met een beperking en dat is dat die vrijheid de vrijheid van een ander dan niet inperkt. Dat deze redenering niet klopt daarop kom ik zo nog terug.  Je moet over je eigen leven kunnen beschikken tot het einde toe.  Je ziet dat ook in de wet die de regering wil maken waardoor het wettelijk mogelijk wordt dat mensen die vinden dat hun leven voltooid is uit het leven kunne3n stappen.

We leven ook in een tijd dat mensen zich niet aan grote verhalen willen binden. Die grote verhalen zouden niet doen wat ze beloven.  Mensen zoeken het voor zichzelf in een kleine eigen kring waarin ze het knus en gezellig hebben. Daarbij mag religie, godsdienst nog een rol spelen. Geloof is voor achter de voordeur. Dan blijft het nog zo dat je het wel zelf volgens eigen gevoel en keuze moet kunnen invullen.  Als het niet meer echt jouw smaak is dan zoek je gewoon een andere club of een andere kerk.  Dat is niet iets wat alleen mensen buiten onze kerken raakt. Ook wij kunnen in deze geest heel makkelijk zoeken naar bijvoorbeeld een prediking volgens eigen smaak en dus heel makkelijk kritiek oefenen als het onze smaak niet is. Dat is heel iets anders dan gericht zijn op de prediking die volgens Gods Woord is.   Het gevaar dreigt dat een bepaalde vorm en niet de inhoud mensen aan elkaar bindt.

Een paar jaar geleden hoorde ik daarvan een heel sprekend voorbeeld. Ik zat in de auto en luisterde naar de radio. Het was een uitzending waarbij mensen die niet veel met het christelijk geloof hadden een gesprek voerde over de tijd waarin we leven. Op een bepaald moment kwam ter sprake waarom de Gregoriaanse muziek de laatste tijd zo populair is. Waarom ook juist bij mensen die niet echt gelovig zijn de Mattheuspassion zo gewild is. Waarom gaan mensen die niet in God geloven, in die zin dat ze Christus in hun leven willen volgen, naar concerten van deze muziek?

Het antwoord van deskundigen was dat het hier gaat om hele goede muziek die mensen raakt. Maar de boodschap en de tekst die er bij hoort, kennen de mensen meestal niet en begrijpen of verstaan die zelfs niet. Daardoor wordt deze muziek een soort leeg huis waarin ieder zijn eigen ideeën en gevoelens kan leggen. Dat past heel goed bij onze tijd. Je wordt niet gestoord door een boodschap je kunt die er zelf in leggen.

Als je dit soort dingen op je in laat werken zie je dat onderlinge verbondenheid in onze tijd over de hele linie  onder druk komt te staan. Toch beseffen we ook dat het zonder verbondenheid niet gaat.  Dan krijg je in de politiek dat er toch gezocht wordt naar meer samenbinding in de samenleving. We zoeken dan toch naar normen en waarden die we dan toch nog samen zouden hebben. Volgens de PVV zijn dat de Joods-christelijk en daarom mogen de Moslims er eigenlijk niet in, mogen die niet als Moslims leven. Terwijl het liberale levensgevoel dat o.a. Wilders met andere partijen uitdraagt een minstens even groot groter gevaar voor ons als gelovigen, als kerk van Christus vormt.

Dan zoeken we naar burgerwaarden die we samen zouden moeten delen maar wat zijn die dan? Bij velen vooral weer dat je ieder tolereert en ieder zijn eigen toko moet mogen hebben. Dan schieten we in verbondenheid aan elkaar nog steeds niet erg op.

Als je deze dingen in de wereld ziet, is het duidelijk dat wij in de kerk daar niet immuun voor zijn. We ademen zo’n levensgevoel in. Dat is in onze tijd heel intens. Juist met televisie, internet en alle sociale media. Steeds weer komende heersende ideeën op je af. Je voelt je dan ook door de stortvloed die over je komt  zomaar  als christen iemand die er niet meer bij hoort. Een tweederangs burger.

De onderlinge verbondenheid staat in de wereld waarin wij vandaag leven heel erg onder druk. Het gaat erom dat ik met mijn keuzes aan mijn trekken kom. Dat is de lucht die we inademen. Dat heeft invloed op ons in de kerk. Juist dan is het nodig om te zien of onderlinge verbondenheid nodig is en als dat zo is waarin die verbondenheid dan ligt. Dan moeten we ons heil daarvoor niet zoeken in sociologie, psychologie of wat voor menselijke wetenschap ook. Dan moeten we terug naar de HERE en naar wat de Heilige Geest ons leert.

Verbonden aan God

Als we over onderlinge verbondenheid spreken moeten we beginnen bij Hem die ons geschapen heeft. Onze Schepper: de HERE, de enige God. Als we over onderlinge verbondenheid spreken zonder bij Hem te beginnen en bij Hem te eindigen, kunnen we nu net zo goed ophouden. Dan komen we er nooit uit. Dat zie je dan ook in de wereld om je heen.

De HERE heeft ons geschapen als beeld van Hem. Hij heeft de mens geschapen als kind van Hem! Hij is onze Vader en wil dat wij op deze wereld uitstralen wie Hij is. Daarvoor heeft Hij de mens alles gegeven wat die daarvoor nodig heeft. Hij heeft de mensen uit een mens gemaakt om zo te laten zien dat ze bij elkaar horen. Het is het ene menselijke geslacht dat Hij als Vader en Schepper gemaakt heeft!  Die eenheid van de eerste mensen die de HERE gemaakt heeft, spreekt Adam ook uit wanneer de HERE na een diepe slaap  uit een rib van Adam d e vrouwgemaakt heeft: “Dit is nu eindelijk been van mijn gebeente en vlees van mijn vlees; deze zal „mannin” heten, omdat zij uit de man genomen is.” Gen 2:23

Man en vrouw samen verbonden aan God als beeld van God. Daarin ligt hun bijzondere onderlinge verbondenheid.

De mensen zijn als kinderen van God geschapen om juist aan de schepping te laten zien hoe Vader in de hemel is. De mens wordt zo geschapen dat hij de opdracht om Gods beeld te zijn kan vervullen. Daarin ligt de onderlinge eenheid van de mensen. Daarin ligt ook de echte onderlinge liefde en vrede. Gedragen door de gezamenlijke band aan de HERE.

Je ziet ook dat als die gezamenlijke band aan de HERE er niet meer is, er ook in die onderlinge verbondenheid de klad komt.

Je ziet dat meteen na de zondeval in de verwijten de Adam en Eva dan maken. Je ziet hoe die verbroken band met de HERE doorwerkt in het niet meer onderling verbonden zijn bij Kain en Abel.

Je ziet het verschil in de verbondenheid met de HERE tussen Kain en Abel in wat ze op het offer brengen. Zie Genesis 4.  De een brengt iets van de oogst, de ander brengt het beste wat hij heeft. Het meest kostbare. Het offer kost hem echt iets. Hier spreekt het hart van Kain en Abel. Dat het hart van Kain niet in liefde met God verbonden was, zie je in vers 5-7. Kain zoekt zichzelf. Ook in het offer. Hij brengt het offer om er zelf beter van te worden, om daarvoor Gods zegen te krijgen.

De HERE zoekt hem als een Vader die van Zijn kind houdt op. Als een herder die om zijn schapen geeft. Hij waarschuwt voor de gevolgen van de weg waarop Kain dreigt te gaan. Het niet in verbondenheid aan de HERE leven, dat is leven in het verbond!, breekt ook de echte verbondenheid tussen mensen, de echte naastenliefde stuk. Dat zie je in de daad van Kain die volgt en in zijn reactie op wat de HERE dan aan hem vraagt.

Je wilt niet meer verbonden zijn met je naaste en daarvoor ook zorg en verantwoordelijkheid dragen. Hier zie je hoe egoïsme de wereld ingekomen is en verwoestende kracht heeft. Dat kan het egoïsme van een persoon maar ook het egoïsme van een groep zijn. Je maakt je van de onderlinge liefde en verbondenheid los: “Moet ik mijn broeders hoeder zijn?”

Wat we in Genesis 4 lezen, staat er voor ons als een waarschuwend voorbeeld. Iets wat ons moet leren om niet op die weg te gaan. Het medicijn wordt hier ook aangewezen: “Samen leven in verbondenheid aan Christus.”

Gods verbond met Zijn volk

Het gaat om onderlinge verbondenheid. Van boven af, vanuit de binnenste cirkel, zet de HERE ons als Zijn kinderen in onderlinge verbondenheid. Een verbondenheid die stukgebroken wordt omdat een deel van de mensen niet meer van de enige God wil weten. Al zijn er verschillende momenten in de geschiedenis dat de HERE weer met heel weinig mensen een speciale band aangaat. Denk hier aan Noach en zijn gezin, Abraham en zijn gezin, de afzonderlijke leerlingen die de Here Jezus na Zijn opstanding opzoekt. Steeds is dat beginnen met enkelen erop gericht dat de HERE met Zijn volk omgaat. Een volk dat juist daarom ook in onderlinge liefde onderling verbonden met elkaar heeft om te gaan.

Je ziet dan ook steeds weer dat de HERE Zijn verbond sluit met Zijn volk. Voorbeelden: Ex 6:7; Lev 26:12; 2 Kor 6:16. Daarop loopt de geschiedenis ook uit: “En ik hoorde een luide stem van de troon zeggen: Zie, de tent van God is bij de mensen en Hij zal bij hen wonen, en zij zullen zijn volken zijn en God zelf zal bij hen zijn, en Hij zal alle tranen van hun ogen afwissen, en de dood zal niet meer zijn, noch rouw, noch geklaag, noch moeite zal er meer zijn, want de eerste dingen zijn voorbijgegaan. ” Openbaring 21:3,4

Het is weer paradijselijk in verbondenheid met God en met elkaar!

 Geschonden verbondenheid

Zo paradijselijk is het nu nog niet. Ook niet in de gemeente. De onderlinge verbondenheid is iets dat vaak onder druk staat. Zeker ook in onze tijd met de tijdgeest waar we het in het voorgaande al over hebben gehad. We willen in onze tijd vaak een gemeente, een wijk volgens onze eigen smaak. Waar het gaat volgens mijn keuzes en waar ik de mensen om me heen heb die ik graag om me heen wil hebben. We laten de onderlinge verbondenheid vaak bepaald worden door onze gevoelens en niet door Christus die ons een plaats gegeven heeft op een bepaalde plaats. Als dat het geval is komt onderlinge verbondenheid onder druk te staan. Dan zoeken we niet meer de gemeente, de kerk maar de eigen godsdienstige kring waar we ons goed voelen. Dan ga je de verdeeldheid krijgen zoals die er in de gemeente van Korinthe was.

Juist in onze tijd hebben we het onderwijs dat de Heilige Geest in die eerste drie hoofdstukken van 1 Korinthe geeft heel hard nodig. Het is meer dan tijd om dat onderwijs ter harte te nemen. We zijn vaak ook heel selectief in delen van Gods Woord waar we naar willen luisteren. Christus zelf legt in 1 Kor 1-3 er juist de nadruk op dat Hij die ene gemeente wil die onderling verbonden, die onderling een is en zich zo ook gedraagt. Geen geshop, geen gemeente willen zijn volgens de gevoelens van een bepaalde groep in de gemeente.

Bedenk dat de volgende woorden de woorden van God zelf zijn: “Doch ik vermaan u, broeders, bij de naam van onze Here Jezus Christus: weest allen eenstemmig en laten er geen scheuringen onder u zijn; weest vast aaneengesloten, één van zin en één van gevoelen.  Mij is namelijk omtrent u, mijn broeders, medegedeeld door de (huisgenoten) van Chloë, dat er twisten onder u zijn.  Ik bedoel dit, dat ieder uwer zijn leus heeft: Ik ben van Paulus! En ík van Apollos! En ík van Kefas! En ík van Christus!  Is Christus gedeeld? Is Paulus dan voor u gekruisigd, of zijt gij in de naam van Paulus gedoopt? ……………….   En ik, broeders, kon niet tot u spreken als tot geestelijke mensen, maar slechts als tot vleselijke, nog onmondigen in Christus.  Melk heb ik u gegeven, geen vast voedsel, want dat kondt gij nog niet verdragen. Ja, dat kunt gij ook nu [nog] niet, want gij zijt nog vleselijk. Want als er onder u nijd en twist is, zijt gij dan niet vleselijk, en leeft gij niet als (onveranderde) mensen?  Want wanneer de een zegt: Ik ben van Paulus; en de ander: Ik van Apollos; zijt gij dan niet (onveranderde) mensen?  Wat is dan Apollos? Of wat is Paulus? Dienaren, door wie gij tot geloof gekomen zijt, en wel zoals de Here dit aan een ieder geschonken heeft.  Ik heb geplant, Apollos heeft begoten, maar God gaf de wasdom.  Daarom, noch wie plant, noch wie begiet, betekent iets, maar God, die de wasdom geeft. ……… Daarom, niemand beroeme zich op mensen; alles is immers het uwe:  hetzij Paulus, Apollos of Kefas, hetzij wereld, leven of dood, hetzij heden of toekomst, het is alles het uwe;  doch gij zijt van Christus, en Christus is van God.” 1 Kor 1:10-13; 3:1-7,21-23

Let er ook op dat we in het Nieuwe Testament over heel veel moeiten en problemen, ook als het over onderlinge verbondenheid gaat lezen. Het opvallende is dan dat de oplossing altijd gezocht wordt in de gemeente waarin je leeft. Dat is de kerk van Christus. Het wordt dan altijd erin gezocht dat je samen volgens het Woord en de wil van Christus gaat leven. Samen in die ene gemeente. Als je dat niet doet zet je jezelf er buiten of moet je er buiten gezet worden omdat je niet meer in echte verbondenheid met Christus leeft.

Bij Paulus en Barnabas zie je een voorbeeld van geschonden onderlinge verbondenheid zonder dat je een echt verschil op grond van het leven met Christus kunt aanwijzen. Het was juist Barnabas die Paulus toen niemand hem nog vertrouwde in de kring van de apostelen bracht. Juist dan is het zo pijnlijk dat later zonder verschil in geloof ze verbitterd uit elkaar gaan.  Zie Hand 15:39-41 Gelukkig et bleef  het niet zo!

Een ander voorbeeld van onderlinge verbondenheid die onder druk kwam te staan zie je bij Paulus en Petrus. Hier zie je een duidelijk verschil op grond van wat de HERE ons geleerd heeft. Dit probleem tussen Paulus en Petrus wordt dan juist opgelost door het op scherp te zetten, door de oproep om gehoorzaam te zijn aan de wil van God. Als je onderling verbonden bent, vraagt de liefde van God dat van ons! Gal 2:11-14

Ook de tucht uit liefde hoort bij het bouwen aan onderlinge verbondenheid. Zie o.a. 2 Korinthe 2: 4-9

Elkaar vasthouden: verdragen in de kleine dingen! Dat betekent ook er geen punt van maken als het op die punten niet gaat zoals jij wilt. Dat ook niet maken tot iets groots door te zeggen anders raken we mensen kwijt of anders kom ik niet meer in de kerk of vier ik geen avondmaal meer.  Dan is het erg nodig om naar je eigen instelling tegenover de dienst aan de HERE te kijken.

Onderling verbonden is samen in liefde verbonden aan de leer van Christus

We leven in een tijd waarin de onderlinge verbondenheid in de eerste plaats iets is van ons gevoel, van de sfeer. Daaruit komt ook voort dat we de leer niet zo belangrijk vinden. Het is niet zo belangrijk dat je de dingen die je doet en zegt zijn zoals het ons geleerd is. Dat brengt ook met zich mee dat de onderlinge verbondenheid gauw verbroken wordt en er een kerk of gemeente gezocht wordt die je meer aanspreekt of waar je meer vrijheid hebt. Waar volgens jou je geloof meer kan groeien. Toch is zo’n redenering een wereldse redenering en komt niet voort uit de Geest. Want de Geest zegt o.a. het volgende:

Rom 6:17: “Maar God zij dank: u was wel slaaf van de zonde, maar nu bent u van harte gehoorzaam geworden aan het voorbeeld van de leer waaraan u overgegeven bent.”HSV

Rom 16:17,18: “Maar ik vermaan u, broeders, dat gij hen in het oog houdt, die, in afwijking van het onderwijs, dat gij hebt ontvangen, de onenigheden en de verleidingen veroorzaken, en mijdt hen.  Want zulke lieden dienen niet onze Here Christus, maar hun eigen buik, en misleiden door hun schoonklinkende en vrome taal de harten der argelozen.”

2 Joh 9: “Eenieder, die verder gaat en niet blijft in de leer van Christus, heeft God niet; wie in die leer blijft, deze heeft zowel de Vader als de Zoon.”

Efeze 4:11-17: “En Hij heeft zowel apostelen als profeten gegeven, zowel evangelisten als herders en leraars, om de heiligen toe te rusten tot dienstbetoon, tot opbouw van het lichaam van Christus,  totdat wij allen de eenheid des geloofs en der volle kennis van de Zoon Gods bereikt hebben, de mannelijke rijpheid, de maat van de wasdom der volheid van Christus.  Dan zijn wij niet meer onmondig, op en neder, heen en weder geslingerd onder invloed van allerlei wind van leer, door het valse spel der mensen, in hun sluwheid, die tot dwaling verleidt, maar dan groeien wij, ons aan de waarheid houdende, in liefde in elk opzicht naar Hem toe, die het hoofd is, Christus.  En aan Hem ontleent het gehele lichaam als een welsluitend  geheel en bijeengehouden door de dienst van al zijn geledingen naar de kracht, die elk lid op zijn wijze oefent, deze groei des lichaams, om zichzelf op te bouwen in de liefde.  Dit zeg ik dan en betuig ik in de Here, dat gij niet langer moogt wandelen zoals ook de heidenen wandelen, in de ijdelheid van hun denken”.

 Onderling verbonden in de kerkdienst

De tijden zijn zwaar voor de kerk. Ze worden er naar het einde toe ook niet makkelijker op. Het wordt al moeilijker om het op je eentje vol te houden. Je hebt elkaar als gemeente nodig. Je hebt juist in deze eindtijd de kerkdiensten zo nodig waarin je juist onderwezen wordt in het Woord en het leven met de HERE!

En laten wij op elkaar letten door elkaar aan te vuren tot liefde en goede werken.  Laten wij de onderlinge bijeenkomst niet nalaten, zoals het bij sommigen de gewoonte is, maar elkaar aansporen, en dat zoveel te meer als u de grote dag ziet naderen.” Hebreeen 10:24,25 HSV

Dan zie je ook dat het juist in die samenkomsten, in die kerkdiensten erom gaat dat het Woord van God, de leer van Christus klinkt en dat we dat tot ons nemen! Geen hapklare brokken waaraan wij denken behoefte te hebben maar het Woord dat de Geest tot onze lering tot ons brengt. Echt onderling verbonden vraagt dan van ons wat we lezen van de broeders en zusters in Berea: “Maar de broeders zonden terstond in de nacht Paulus en Silas naar Berea, die, daar aangekomen, naar de synagoge der Joden gingen; 11 en dezen onderscheidden zich gunstig van die te Tessalonica, daar zij het woord met alle bereidwilligheid aannamen en dagelijks de Schriften nagingen, of deze dingen zo waren. 12 Velen dan van hen kwamen tot het geloof, en van de aanzienlijke Griekse vrouwen en mannen niet weinigen.” Hand 17:10,11

Laten we zo onderling verbonden zijn en blijven. Zo onderling verbonden ook elkaar in liefde helpen in het leven voor God en onze naaste.