GEEN DEEL VAN DE NEDERLANDSE GEREFORMEERDE KERKEN EEN GEMISTE KANS?
In mei hopen de GKV en de NGK een landelijke kerk te worden. De naam wordt dan Nederlandse Gereformeerde Kerken. Dat is een gebeurtenis als je de geschiedenis kent. In de 1967 en niet lang daarna kwamen er kerken buiten het verband van de GKV te staan. Ze werden eerst de Gereformeerde Kerken buitenverband genoemd. Nog lang werd er in de GKV over buitenverbanders gesproken. Na meer dan 50 jaar komt er weer eenheid tussen deze kerken. Dat is zeker in kerkelijk Nederland waar we veel versplintering zien, een gebeurtenis. Die versplintering onder hen die zich gereformeerd noemen, is iets om ons voor te schamen. Om niet meteen met grote woorden op anderen te reageren. Ons past bescheidenheid vanwege wat wij als mensen ervan gemaakt hebben.
Toch is er ook geen reden om dit zomaar zonder iets te zeggen en erover na te denken aan ons voorbij te laten gaan. Er zijn mensen om je heen met wie je vroeger in een kerk hebt gezeten die heel blij met de komende eenwording zijn. Die dankbaar en blij met deze hereniging zijn. Ik zit niet meer met hen in een kerk. Dat betekent niet dat deze dingen mij onbewogen voorbijgaan. Het stelt mij voor de vraag of ik er goed aan doe om buiten deze kerk die herenigd wordt, te blijven. Dit zorgt ervoor dat ik mij heb te toetsen. Want waar op grond van Gods Woord tot vereniging gekomen wordt, mogen we dat niet tegenstaan en er ook niet buiten blijven. De Here Jezus wil ons bij elkaar hebben. In zichtbare eenheid. De kerk mag niet het geestelijke gezelschap volgens onze smaak worden. De kerk mag niet de denominatie worden waar ik mij het meeste thuis voel en daarom daarvoor kies. Niet mijn smaak is beslissend maar of het Woord van Christus daar klinkt en er zo leidinggegeven wordt dat ook de weg gewezen wordt van de wil van God. Waar leven tegen Zijn wil in geen wettige plaats heeft.
De vereniging van GKV – NGK is een gebeurtenis. Hoe verhoud ik me daartoe? Hoe verhouden velen zich daartoe? Er is geen reden om onbewogen aan de kant te staan. Om de schouders op te trekken alsof het ons niet raakt. Ook de geschiedenis is niet beslissend als er nu voluit vanuit het Woord gesproken en geleefd wordt als kerken. Dan kan de beoordeling van de geschiedenis nog verschillend zijn, maar als er nu het echte evangelie verkondigd wordt, is dat het wat tot vereniging moet brengen.
Dus heb ik mij te beproeven. Kan ik terug naar de kerken die ik 8 jaar geleden verlaten heb en die nu samen met de NGK de Nederlandse Gereformeerde Kerken gaan vormen? Wat zou het heerlijk zijn als dat kon! Samen achter je laten wat er was en samen vooruitkijken en werken voor Christus’ Koninkrijk.
Toch niet mee. Waarom niet?
Je denkt er over. Je praat er over. Je volgt de ontwikkelingen. Je bidt dat de weg toch weer een weg samen zal worden. Dan zie je al de energie die er in deze hereniging gestoken wordt. Dan hoor je hoe mensen in hun denken over de scheiding veranderd zijn en nu zo blij zijn met wat er komt.
Dan sta ik daar als jongen van 15 jaar die de zo vertrouwde Gereformeerde Kerken (synodaal) verliet. De concrete aanleiding was op dat moment de eerste vrouw die in onze gemeente op tal was gezet. Niet om die vrouw maar om het Woord van onze God die zegt: Zo wil ik het niet. Laat mijn Woord je heilig zijn. Ook wat ik door mijn Geest in 1 Timotheus 2:9-15 zeg. Ook als jongen van 15 merk je hoe er meer verandert. Je merkt dat hoe de HEERE over de schepping in Genesis 1,2 spreekt, met een korreltje zout genomen wordt. Dat dit niet erover zou gaan hoe de HEERE het gedaan heeft maar alleen dat God de Schepper was. De catechisaties worden al minder bezocht want wat is de Bijbel eigenlijk? Is dat echt 100% Gods betrouwbare Woord? Als dat niet zo is wat betekent geloven dan nog en waarom zou je nog op catechisatie komen en waarom nog naar de kerk? Het geloof komt al meer ter discussie te staan. Als ik dit schrijf voeg ik toe dat het niet gaat om geloven in de Bijbel maar wel in de ene God die zelf Zijn Woord ons gegeven heeft: de Bijbel.
Het niet meer gaan naar die vertrouwde Gereformeerde kerk betekent zeker een uur verder om naar de kerk te gaan. Met de boot naar de overkant. Wat een warm bad met alle gebreken ook daar. Het Woord klinkt zonder kritische vragen. Het Woord klinkt met de oproep tot geloof en bekering.
Ik houd nu verder op over de geschiedenis. Wat zie ik in de kerken die gaan verenigen? Dat het Woord aan de kant geschoven kan worden. Daar moet ruimte voor zijn. Als het gaat om de vrouw in het ambt. Maar dat niet alleen! Als het om de schepping gaat, als het gaat om seksualiteit en gender. Onze ervaring en ons gevoel is zo belangrijk geworden. Het kan in de kerken uitgedragen worden dat de Bijbel niet overal het betrouwbare Woord is. Het kan er uitgedragen worden dat delen van de Bijbel niet meer voor ons als mensen van de 21e eeuw in de westerse samenleving geldt. Wij zijn andere mensen geworden. Mensen die hun zelf, hun identiteit in hun gevoel hebben gevonden. De Bijbel verbiedt een seksueel leven met een ander buiten het huwelijk. Hij heeft de seksualiteit gegeven om te beleven tussen een man en een vrouw in het huwelijk. De Geest laat zien dat God geen homoseksualiteit wil. Er wordt gezegd dat dit in de Bijbel staat maar niet meer voor ons geldt. Alleen als je er persoonlijk voor kiest, het is niet nodig.
Varen op je eigen gevoel moet kunnen. Ook als de HEERE als de eeuwige God voor alle mensen en tijden zegt dat Hij het anders wil. Als je dit zegt, is de Bijbel ook voor een flink deel op de mening en het gevoel van mensen gebouwd en niet alleen op de wil van de HEERE die van eeuwigheid God is en goed is.
Over de zonde als iets wat dagelijks in ons leven is, hoeft niet zo duidelijk gesproken te worden. Jezus heeft ons toch verlost! Hij maakt zich echt niet zo druk over zonden. Hij heeft begrip voor ons. Van een God die ook oordeelt houden we niet. In de prediking komt het bij velen bijna niet meer aan de orde.
Dit terwijl de Here Jezus ons nota bene leert om elke dag bewust om vergeving te bidden. Dit terwijl niemand in de Bijbel meer over Gods oordeel en de hel gesproken heeft dan de Here Jezus zelf. Zou de Here Jezus niet buiten vaste bediening gezet zijn in kerken waar we dat eigenlijk niet meer willen horen? Waar we ons goed willen voelen en vooral niet onrustig gemaakt willen worden.
Als ik naar de Nederlandse Gereformeerde kerken kijk, dan kan ik niet anders zeggen: Ik kan niet terugkeren, ik kan niet mee. Toch vergeet ik mijn broeders en zusters van vroeger niet. Ik zie ze nog gaan over dat smalle paadje in Oosterend elke zondag. Ik zie ze nog gaan op al die plaatsen waar ik lid van de GKV mocht zijn en ook jaren het Woord heb mogen verkondigen.
Dat brengt me tot het gebed om elkaar toch weer te vinden rondom dat ene Goddelijk Woord waarin de HEERE ons aanspreekt. Dan gaat het niet om eenvormigheid (het is sektarisme als we dat als voorwaarde aan elkaar stellen) maar wel om samen te buigen voor Christus en Zijn Woord. Om zo ook samen veilig te zijn in een kerk waar zo geleefd wordt en elkaar dat Woord wordt voorgehouden. Het gaat er dan om dat we Gods Woord laten spreken en daar geen dingen aan toevoegen of afdoen.
Ik bid de HEERE dat er een tijd komt dat we ook weer een zijn met de Nederlandse Gereformeerde Kerken. Ik verlang daar zo naar maar dan wel door op de grond te staan van dat ene Woord door God gegeven dat in en in en in betrouwbaar is. Ik hoop dat de Geest mij het geloof geeft om daar ook in het laatste deel van mijn leven niets van af te willen doen.
Ik kan niet mee met de Nederlandse Gereformeerde Kerken. HERE breng toch bij elkaar hen die vanuit Uw onfeilbare Woord kerk zijn en daarom de belijdenis die daarmee in overeenstemming is in hun leer en leven uitdragen.