17  Augustus

Ego's. Wat hebben we daar een last van. Gewoon om ons heen, in de samenleving en ook in de kerk. Vroeger was ik op dit punt nogal naïef. In de kerk gaat het toch om Christus, om in Zijn dienst staan en daar komt dat toch bijna niet voor. Het leven geneest je jammer genoeg van die naïviteit. Ook in de kerk zijn er de dikke ikke, zijn er de mensen bij wie het om hun posities gaat. Is er kerkpolitiek. Verschrikkelijk.
Gisteren hoorde ik in de auto via de radio een gesprek over narcisme dat door de opvoeding wordt bevorderd. Een opvoeding die niet alleen warmte en waardering naar kinderen uitstraalt maar steeds door complimenten de indruk wekt dat je beter dan anderen bent. Dat je ook beter moet zijn. Onderzoek laat zien dat dit tot arrogantie en narcisme leidt. In dat gesprek met iemand die niet vanuit geloof sprak, kwam ook naar voren dat ieder mens de neiging heeft tot dit soort dingen. Er is bij ieder mens een voedingsbodem voor. Hier zie je hoe God de waarheid vanuit de werkelijkheid zelf laat zien. 
Beginnen bij onszelf. Ons kennen in het licht van Gods liefde en daardoor door Christus in de eerste plaats dienstbaar willen zijn aan de HERE en de naaste. Mijn dikke ik zo dun mogelijk willen maken om weg te blijven bij het zoeken van eigen positie en jezelf beter voelen dan anderen. Zo vijandschap, oorlogen en onnodige ruzies en kerkscheuringen voorkomen. Wat is het een zegen als we onze ego's kwijtraken en alleen maar dienstbaar willen zijn. Ik hoef niet te presteren. Laat me maar dienstbaar zijn. Dan is het goed. Dan mag de ijver voor de HERE mij verteren.